Ibbas de gioventude
di Gigi Piu

Ibbas de gioventude,
tzinnidas amorosas,
est brotende su càntaru ‘e sa mente;
cando dogni virtude
fioriat che rosas
e fit su coro che fiama ardente.
Recreos e turmentos
da su lìberu ‘etzu ‘e sos ammentos.

In su menzus beranu,
che abe in sa pastura,
chircaia sas tulas fioridas ;
su monte solianu
e notes de lentura
mi daian alentu in sas isfidas,
coizende fastizos
in su ballu infinidu ‘e sos disizos.

Tiazas de amore
tando ricamaia
cun sas tramas de lùghidu intelletu;
dae dogni fiore
sos nuscos leaia
chi tenzo costoidos in segretu,
che prenda remunida
chi m’addurat in coro tota vida.

Su colore ‘e s’amore,
su sabore lichitu,
gosaia in dies carignosas.
Como so pedidore
de dies sena fritu
e cherzo sole, non dies umbrosas.
Chi chelos chena nue
ispargan sos lugores in totue.

Bramo rajos de oro,
tébios che beranu,
cun d’una frina lizera-lizera,
chi m’iscardan su coro
fritu dogni manzanu
che biddia ‘e s’ilgerru presonera.
Bramo dies serenas
pro olvidare turmentos e penas.

Menzione d'Onore sezione poesia in rima Premio Biennale di Poesia in Lingua Sarda “A pes de Santu Padre” Bortigale - 2017