Boghes d'atterue
de Antonio Sannia

 

Passadu ch'est beranu,
cando cun tantu amore,
fiores de belludu as semenadu;
e chirradu 'onzi ranu,
po li dare lugore,
che massaju chi s' ispiga at seberadu,
e postas tottu umpare,
po poder incunzare,
sos chios ch'in s'arzola as bentuladu.
Carrigos d'armonia
e gosos de sa sarda balentia.

Galanas, in s'aera,
bolan cun sos anghèlos,
boghes chi paren 'enzan d'atterue;
sos sonos de s'ispera
s'intenden in sos chelos,
che tintinnos chi giogan in sa nue.
Su mèlidu de s'ama,
su càntigu 'e sa mama,
in su mundu connottos in tottue.
Costumes e folklore,
segnore, mastru mannu, imbasciadore.

Sas ragas, su cabanu,
sas pizas de su coro,
riccas de tantu amore e d'allegria,
as postu in donzi manu,
prenandelas de oro
cun sentidos lieros, de zenia,
d'affettu, d'amistade,
amore po su frade,
de rispettu po sa terra nadia.
Unu mundu fadadu,
de cussa paghe chi nos as lassadu

Como su Redentore,
a susu t'at giamadu,
in su monte Parnàsu nugoresu; (1)
po ballare a tenore,
unu passu torradu
sos serafinos ti ch'an postu in mesu


(1) monte Parnàsu: monte de sas musas de sa poesia

Seconda classificata Cuncursu 'e poesia sarda "Armando Pira" - Nuoro 2013