Cuddas nues barrias de tristura
de Salvatore Sini

Totu mi faghiat a cumprendere
chi sa fine fit accultzu
ed 'eo chi t'istringhia su bultzu
aiscultende illuinadu
sos ultimos alenos de sa vida-

Fora, su chelu minettosu,
cussu chelu barriu de piantu
ch'in sa terra già infusta
colaiat cun sos iscampios
triulafdos dai sa morte.

E cussu 'entu impiedosu,
trajinadore de nues raidas
e unfiadas de grae tristura.
In dossu meu, lampos iscabados
saettende rajos de suspiros,
lughizaian' s'apposentu
in ue tue, consunta de turmentu
in accabu mandaias
s'ultimu alenu a custu mundu.

L'apo intesa s'ultima lagrima arressa
e l'apo serada in sos cavanos
lutziga, calda e sintzera.
E intro 'e cussa lagrima...totu.

Comente cometa cun sa fritta iscia
tue, a cabulare sos cunfines de sa luna.
Una dolima che corona de ispinas
inferchidas in sa mente, m'est nende:;
ma ite chircas in cussa lagrima isfriscionosa?
...est morta...
Ma 'eo, guvaldu e in disisperu
cun sa petorra cuntritta
sighende sos ammentos caleschidos
so torrende in segus cun su tempus
passadu in bratzos tuos.

Premio Pietro Casu Berchidda