D'amore giogande......
di Antonio Sannia

Fia siguru de poder'amare,
una pisedda de sa idda mia,
ca tenta l'apo sempre in simpatia,
cuntentu de la poder cuntrestare.

Cand' in giardinu podimis giogare,
de margheritas, po proare a ischire,
si b'at amore o si devet finire,
sos petalos fit bell' interrogare.

Mi àmada o no, deo lis dimando,
che pitzinnu chi giogat cun sa sorte.
ca su disìzu 'e ischire est meda forte.
si semper m'at amare, e fin'a cando.

Ma s'ultima dimanda ch' apo fattu,
interrogande cussu bellu frore,
mi narat chi po como cuss'amore,
po me s'est rivelande med'ingratu.

Tando fit solu giogu 'e pitzinnia,
su chi, commente tottus, amos fattu,
po s'amore no b'aiat cuntrattu,
ma fidi solu sensu 'e simpatia.

Su tempus, ingannosu, ch'est passande,
cun issu finind'est sa pitzinnia,
ca fortzis cussa fit sa sorte mia,
ma cun s' amore tando fia giogande.

Sa margherita chirco, ch'est siccada,
po nacchi li torrare a dimandare,
si sa pitzinna m'ada ancor' amare,
oppuru si po semper si ch'est andada.

Sa risposta chi tenzo est'una ebbia,
sa chi mi podiat solu isettare,
cun atteru ses devida isposare,
ca mai l'apo nadu chi fit mia.

Bae in bon'ora tando, prenda 'e oro,
in su caminu bellu de s'amore,
ca como confirmadu at cuddu frore,
chi semper t'apo a tennere in su coro.

14 novembre 2011

Prima classificata XI edizione "Premio letterario Màskaras" - Terralba 2011