L’Anima
di Ignazio Sanna

V’é dischussiòni pa’ riguardhu a l’Anima:
s’isisthi oppuru no.
Cunvinti munsignori d’eba santa
sighiddi da scinziaddi e prufissori,
si pèrdhini in un mari di fabéddi.
Vi so’ chissi chi l’hani già pisadda:
“Tre grammi appèna!”;
althri, siguri ch’é una fòra:
“Chissu pésu é sudori di la morthi!”
Eu soggu avvéru cumènt’é la fatta:
L’Anima isisthi… Ma éu no’ l’aggiu più!
Lu voi sabé pa’ cosa?
Ti l’aggiu a di’, ma tèniru pai te…
Chi a poi…lu soggu chi so’ parauri a pèssu…
ma… la dì chi t’aggiu vistha
e candu m’hai abaiddaddu,
mussiggaddu d’amori
soggu cagiuddu a frundia.
In u’mamentu mi z’é vuradda l’Anima
cuàdda in chissa rosa chi t’aggiu rigaraddu.
E v’é rimastha,
fin’a che lu tempu lu fiòri no’ ha firiddu
finendiru addaboi chena piadai!
Zèrchu d’allora di falla turrà a casa
l’Anima méa, ma no’ ni vo’ l’intésa:
isciugliendi li so’ tre grammi in lagrimi,
aisetta addaréddu a la to’ jianna.

FINALISTA PREMIO SALVATOR RUIU (AGNIRU CANU) - 2004