Nosus, cumpangius de Deus
de Irene Carta

Esisteus poita Calencunu s’est fattu un’arregalu.
Forzis fiat solu in d’ unu mundu mannu e silentziosu
Teniat tottu su chi si podit disigiai
Sa luxi de su soli
Sa luna e is stellas
Mattas, arrius e maris
Bestias de onnia genia
Ma nixunu ugauli a Issu.
Nosus seus naxius po fai cumpangia a Deus.
S’at intregau unu corpus perfettu
Imbelliu de un’anima.
E unu cumandu sceti s’at impostu:
candu sa missoni nostra in custu mundu
at essi acabada,
s’anima ddi depeus torrai
e guai si non est limpia
comenti a candu si d’at donada.
Su scuriu eternu at a essi sa cundanna.