Ospitalidadi
de Giovanni Bellisai

Candu una dì as arribai a bidda mia,
Chi mai at a benni dì chi nc’as arribai,
No timast. Tocca sa gecca mia.
Poberu, t’ap a donai un arrogu de su pani miu.
Mi dimandas chi timu e ti respundu “Eia!”
No funt is populus o is confinis a nai
Chin’est bravu o malu. Est s’omini chi nc’est
O chi s’accostat a essi’ malu o bonu,
Ca sa materia usada po ddu fai
Est argidda mala in dogna logu!
Finzas chi no at essi’ de nou totu uguali,
Finzas chi no at essi’ de nou totu liberu,
Po satisfai sa necessidadi ‘e vida,
Totu at essi’ perigulu, in domu e in foras,
Ca s’omini, diversu de su lupu chi cassat
Candu tenit famini, cassat sempri,
Siat dì o notti, chi tengat sidi o famini,
Sceti po occiri o predai, comenti a fera
Chi timit su rumoriu!
Candu una dì as arribai a bidda mia,
No timast. Tocca sa gecca mia.
E chi no ti respundu poita dormu
Brinta su propriu e serbitì in silenziu!

Menzione Premiu ‘e Poesia Sarda Posada Anno 2015