Priapu iscabiddadu
de Giovanni Bellisai


Che pìbera no andas,
derettu che su ferru
ti ‘ndi pesas,
chi ti scabiddas
no fai’ piegas,
andas e torras
chen’e essi meri,
mi naras, po plaxeri,
chini ses?
Andas a conca sciolta
e no fueddas,
brintas e bessis
e agatas sempiri abertu,
no ‘nc’est un’orta
chi bussis o intris
a permissu. Nemus
ti certat, totus ti olint
e t’imprassant.
Atura attentu chi mi parit
una ratera i est comenti
chi giai ti bia
bessiu de domu
totu pendi pendi,
affriscillonau
de parri propriu mortu!
‘Nddi seu prus che seguru,
hat essi prus bisura,
che morti vera,
ca chene bastoni
no arziat bandèra,
puru chi a bentu
est beni posta!
A bandèra a bentu
bella posta ananti
torru a pesai.
Puru scabiddau,
no fazzu piega
e, tostau che ferru,
brintu chene batti!
Sonant forti e una boxi
narat:” Priapu, e immoi chin’est!?”