Sa carrotza ‘e so sonnios
de Salvatore Fancello

Cudda carrotza chin sos caddos d’oro
chi truvaia in chelos biaittos
prus no attraessat cussorzas e littos
de sas aèras a toccos de coro.

E su ruinzu si l’est post’in pittu
chei sa ruca ‘e sa murichessa,
e como pasat prudica e arressa
chene sedile, janna, e chen’archittu.

Mi la juchian sos sonnios pitzinnos
a sas arturas mannas de s’aèra,
e la frorian sas luches d’ispera
chin raios solianos e disinnos.

Ma su nie de su ‘assu e su ‘eru
hat carrarzau chei su campusantu
durches illusiones e incantu
chin frocca de dolore e disisperu.

E su tempus furadu l’hat sas juas
a sa dies de brama chittulana
e l’hat zutta mancari chene gana
a la truvare chin sas manos suas.

E dae s’immensu artu chelu apertu
inue curriat chin sos caddos barzos
est falada a ballare in sos predarzos
inue zirat su mundu iscussertu.

Est falada a s’andera ‘e su camminu
paris chin sos umanos a trazare
su garriu ‘e pena in terras e mare
de chie andat feridu dae s’ostinu.

E como curren sos caddittos mios
ind’una cursa sempere prus lena
trazande ‘alu sa carrotza prena
d’illusione e bisos aurtios.

Eppuru ‘alu mi torrat cudd’avrinzu
cando ‘ido ca mi paret ispettare
de li prende sos caddos e tucare
po li todde dae nou su ruinzu.

Bola! Tzela sos tirrios carrotzedda!
Ca nos fachimus torra una carrera!
Nois lu chircamus in chelos d’ispera
su chi no amus, e nos est innedda!

Terzo Premio - CONCORSO DI POESIA “QUARTUCCIU” - 2015