Luiginu, da’ sa vida terrena
as tue puru leadu su olu.
Sos caros tuos ti pianghen cun dolu,
est sa Sardigna de luttu piena,

ca cun sa tua dulche cantilena
fisti de sa Gallura rusignolu,
fis su prus ammiradu tue solu
ma como lassas sa mundana iscena!

E chie no ammentat cuddas garas,
sas chi faghias tue, Luiginu,
in totu cantas sas passadas festas?

Sa oghe chi t’ essiat dae laras
de dulcura preniat dogni sinu;
de sos chi t’ an connotu in mente restas.