Oh mama, ite fizu ch'as connotu! Forzis troppu t’ istimo ca non t’ ido. Cando t’ abbrazzo, c’ a s’ istintu obbido, de su coro tou intendo su motu.
Solu a tie, mamma, sò devotu ca in brazzos tuos mi drommo e m’ acchido, ma, ite pena, cando mi nd’ ischido sos ojos restan drommidos etotu.
Oh Deus meu, dae s’ alta dimora custa grazzia mi cuncedi ebbia chi ti domando in custu momentu:
dami sa vista, nessi pro un’ ora, pro lu ider su visu ‘e mamma mia, poi torrami zegu e sò cuntentu!