Bella supra su monte,
su chi juches de-vronte,
paret pintadu, est sa vhiddha mea.
Est su casteddhu meu,
peri si b’hat anneu,
mai bi timas o neres mamea,
profumat che fiores
e si la ziras b’hat milli colores.

Si intras dae sussu,
lu vhies tue cussu,
de sa bellessa ch’est in Cucumache.
Mira cussa pinetta,
ch’est sa pureessa netta
o prus in palas miras su nurache.
Ma torro a cussos pinos,
uvhe minore ischìa sos caminos.

Picavha sa balletta,
intro ‘e sa carretta,
acapidanne pinos ca b’it s’urru,
de inchenner manzanu
e ca ipo prus sanu,
cuntentu de annare e chene murru.
Ca cochian in domo,
gai seren istados sanos como.

Neula umididade,
tempus de calidade,
tanno l’achìat bellu cad’atonzu.
Como su dissaccattu,
mancu s’ivherru attu,
ma de abbas e nivhe amus bissonzu.
Ma imbetzes siccagna,
chi oje est ispreada sa campagna.

Custu canticu como,
attu intro ‘e domo,
chin s’ottavha zirada divherente.
No est imbentu meu,
ma de Peppe Mereu,
su tonaressu chi semper pressente,
in sos mamentos meos,
ma a isce assimizo de anneos.

Nuoro 13 febbraio 2016