A Durgali
de Tonino Fancello

Bidda rara cordiale su saludu
fit in su coro cand’appo prantadu
cussos primos suspiros chi mat dadu
s’onesta mamma cando mudu mudu.

A t’ide in custa terra so arribadu
Chin sas manos ispartas a iscudu
po t’ide chin sos ojos a fiudu
e chin su prantu t’appo lacrimadu.

Cale terra chi frorit menzus sorte
podet aer de tene un’assimizu
chin tecus so inoche inas’a morte.

Ma si torro a naschire e ti so fizu
e torro a b’ide domo chin sa corte
t’istringo intro cust’anima che lizu.