A is alas de is follittas
Raffaele Piras

Tòrras a frorìri in is arregordus,
mama, e s’anima si pònit a fai
cucurumèddus de prexu cumenti
ti tòrrat a biri in is campus birdis
de su tempus nostu.

Ddas allògu in su ciboriu
de s’anima cument’e sacra
relichia e sempiri prus
ddas nurdiu de surrùngiu,
is memorias nostas, mama.
T’hiat imprenu s’arruga di arrù
e t’hiat ingraiau sa bertula sa sorti
obrighendimì a mi stentai
in su trumentu de is erbas
prus marigosas. Ma asuba tua,
a is ogus de s’anima,
nudda hat potziu su tempus
de su momentu chi una luxi noa
s’est allutta in su coru e cunfinat
in s’umbra is pantasimas de sa vida.
Hoi intrègu a is alas de is follittas
de sa matta ‘e sa mindula
chi su bentu est spingendi
a celu, su pensamentu de tui
chi, alcantzendimì is supricas,
ses torràda de su giardinu
cungiau de isteddus po arrimai
sa manu in sa conca mia straca.
Arregolli, Innì, is arresus mius,
arricàddus cun is tuus
e presentàddus a su Signori
po chi mi fétzat intendi tuus
is carignus de is araxis
ch’is duendus atonginus
spìngint finnas a su coru.

Secondo Classificato al Premio di poesia sarda "Barore Sassu" Banari 2010