A Maria Gabriela
de Tonino Fancello

T’ammentan in Durgali zovanedda
faland’in s’iscaledda‘e su mezore
in coro primas fides de amore.
in manos sa corona rujniedda

A cuccos a pannutzu a vardettedda
iscarpas tacchi bassas a cattola
tucande a missa primma sola sola
po ach‘e catechisimos una chedda.

E peri che massaia dae monte
falas chin su mudrecu interi palas
e travuntana fritta dae calas
sulat s’arcana fide a mesu fronte

E s’anima has porridu in d’una junta
a unu mundu arcanu ‘e sas aeras
lassande tottu fados e chimeras
po diventares sa monza pertunta

Pertunta d’ozu santu e de vanzelu
ch’istriulat galu fide non derrutta
ca tue chin sa corona donzi iscutta
has’irgranau unu precu a s’artu chelu.

Sa zente ti s’ammentat in funtana
chin su tittile a grommeru in sos cuccos
e pacu in cara bellettos e truccos
sos rusticos bestires t’adornana.

Gabriela tue a Durgali has regalau
unu sentidu mannu tramadore
prenu de sardidade e de amore
chi bramat in sa idda c’has dassau.

Che innida culumba amajadora
su coro tu has postu in d’un’ispera
s’umanu sentimentu in caminera
chircande sa madonna precadora.

E cantu l’has chircadu custu Deu
precande in cussas oras de incantu
sa zente chi t’istimmat meda tantu
t’isparghet’a sentidu samareu..