A Mario Fancello
de Tonino Fancello

Dedicata a mio figlioccio Mario morto in mare

Chin odiu ti dispretzo cussas undas
nen frores potto ponne ne una ruche
nen lapide ch’incrinat traza juche
su lumen’a iffrunzare sas ispundas.

Sirenas in su cantu prus pruffundas
han’a cantare sa notte in sa luche
s’incrinu de sa morte su muttruche
ch’iscuricat sas animas in rundas.

O mare illacanadu ite mi naras…
cando ti vardo e ti vago sa gherra
ti porro sempes miradas amaras.

Cunzadu lu mantenes che una serra
a s’abba cussu corpu galu imbaras
po no‘ide seportura in custa terra.