A Monsignor Filia, Cantore de Sardigna
de
Giovanni Maria Dettori


Fiore de Sardigna, innamoradu
de su misticu incantu ‘e sa natura,
disizosu ‘e onore e de cultura,
a Tàtari ses teneru faladu.

Sa terra gloriosa de Gavinu
connottu hat prestu su valore tou,
amadu t’hat che veru fizu sou;
e t’hat giamadu a lughidu caminu.

Mastru t’hat postu in su mezus giardinu
de sos fiores suos piùs caros,
e tue, cun sos donos tuos raros,
los has bestidos de briu divinu.

Segretos orizontes isgiaridu
has de sa religione cun amore,
e de Sardigna sacra su valore
in te su cantadore hat connoschidu.

Sas baddes t’han pienu ‘ poesia,
sos montes t’han de sole incoronadu
cando pellegrinende ses andadu
a gustare s’arcana melodia

de sa Sardigna tua. Dogni situ
has tue e dogni pedra interrogadu:
fortunas e piantos t’han contadu
de su populu sou, ogni meritu.

Sos nuraghes t’han dadu cun amore
una pagina ‘e antiga fortilesa:
fit piena de rustiga bellesa
e nd’has retentu in coro su lugore.

Sas chejas già ‘estidas de arcanu,
nidos de paghe in tormentadas zonas,
mustradu t’han sas misticas coronas
ch’àn signadu ‘e Sardigna su ‘eranu.

Fin coronas de fide e bonidade,
cun pèrelas de samben e suore,
cun brillantes de zelu e de unore,
cun rosas de virtude e santidade.

Nomenes caros tenian e tue
los has mirados e los has amados;
in ogni trona los has preigados,
sos meritos cantadu has in tottue.

E poi, cun ricamu geniosu,
los has in d’un’istoria annotados:
los mustras bios e sun tramontados,
c’has artisticu estru calorosu.

Eroes de umana passione,
eroes de divinu apostoladu,
sa gloria ‘e Sardigna han procuradu
cun sinzera e nobile unione.

E custa terra, mama de affannos,
ch’in cussos fizos hat bantu e amparu,
oe ti donat un’eternu laru
ca lodados los has pro chimbant’annos! *(1)

Ogni foza, de sambene venada,
naschida est in punta ‘e Monte Santu:
Elia l’hat toccada cun su mantu
e Cristos l’hat de calighes pintada.

Foza ‘e gratu amore profumada
m’ammentat un’altare fortunadu,
ue pro chimbant’annos cunsagradu
has su Zibu pro s’anim’affannada.

Zelante ti mi mustrat pellegrinu
chi amende has piantu e has gosadu,
chi beneittu has e consoladu
‘e lizos semenende su terrinu.

In sa fronte la còlloco, cuntentu
de t’ider fizu dignu incoronadu:
pro ch’às in vida tantu meritadu,
cust’est umile e caru monumentu!

E cando custu sole in sas pupias
ti morit e invocas su consolu,
sos Santos de Sardigna tottu a bolu
t’aunden de zelestes armonias!

*(1) Da-e sa die ch’àt zelebradu sa prima missa.

Zaramonte, 12 Santu Aine 1953