A Pinuccio Giudice Marras
di Franco Piga

Che semus totu, semus totu inoghe
a porrire s’istima e cuss’afetu
ch’a su poeta deghet, su rispetu
ch’est balanzadu e, mai at a mancare;
e sempre chi ti potan carignare
de poetas amigos, versos e boghe.

Già non fit paga Pinuccio sa fama
ch’in custas terras as sempre retzidu;
ue, che pagas boltas si nd’at bidu,
as tocadu sas pius altas chimas,
iscanzende su coro a caldas rimas
ch’an de s’amore tratesu sa fiama.

Tue, chi cun “Lampizos d’Assulenu”,
tramas de pessos as chelfidu tessere,
proende, cun su gustu ’e bi resessere
a giogare cun su pensare umanu,
non lu frimmes su coro ne sa manu
chi sigan in sa vida a dare alenu.

E cun “Lughes de Coro” fata in versos
pro meda ancora, imbara e faghe lughe,
ma, lebia si fetat custa rughe
chi pro dissignu ’e Deu as in palas,
e chi ti sian bonas e, non malas,
sas fortunas de sos tres universos:

vida, familia e... sa poesia
a medas annos ti conten presente,
e sanu in sa carena e in sa mente
los cumpras sos amigos e cumpanzos,
e cun zente connota e cun istranzos
sempre sigas in paghe e degorìa.

Su 25 de abrile 2010