A sa idda mia
de Salvatore Enne

Bolotana, chi oe in festa sese
pro onorare a S. Isidore
e de Bachis ti prostas a sos pese.

De duos santos e cun tant’onore
devotamente pregas e adoras
cun cultu cristianu e cun fervore.

Cun fide tottas duos los imploras
saludu chi ti diad e cuntentu
e benessere in sas tuas dimoras,

e donz’annu a S. Isidoro appuntamentu
tue rinnovas sa tradissione
cun cantigos, pro su divertimentu.

Solu c’occann’as fat’eccezione
c’as’in parte sa festa cambiadu,
ca ch’est in prus sa televisione.

E as finzas a mie calculadu
chi teo ti ringrazio de s’invitu
chi m’ad dadu s’illustre comitadu.

Bolotana però resto convintu
ch’in ziru pro sas festas paesanas
che medar biddas non ti ses distintu.

Bido chi tue ar bideas sanas
chi dae prima de oe, cantu duras,
sos risparmios tuos los intanas.

De duros sacrificios non ti curas
ma pensas a dainanti abbaidare
e su pane pro cras ti asseguras.

E chie tened fizzos de campare,
massimu pro chi est disoccupadu,
pensad’in carchi modu ‘e s’arranzare.

Però ca tener zent’e onzi gradu,
artigianos, bracciantes e pastores,
ses ancora paese fortunadu.

Che tenes puru sor menzus duttores
chi sun famosos in sos ispidales
pro sanare o pro crescher sos dolores.

Oculistas chi pagos uguales
bi ad’in ziru comente sos tuos,
bravos curande sos anzenos males.

Si rued unu tuo in mes’e ruos
s’atteru curred prontu a lu sarvare
ca non nde tenes fizos conchi cruos.

As imparadu a tottu a triballare,
onestamente, in d’onz’occasione,
dae tottu ti faghes rispettare.

E ti naro cun soddisfazione
chi de tottu sar biddas circostantes
ses sa pius cumpata in paragone.

Dae meda che as sor vigilantes,
chi sos ladros in tottu an debelladu,
armados, coraggiosos che zigantes.

Poi sar forestales ndas cramadu
pro difender sos buscos naturales
e nessi s’Elighinu nd’as salvadu.

E ch’as giovanos sanos de ideales,
sa croceverde si ponen’in motu
pro azzuare a chie at tantos males.

Sos avisinos sus gai ‘e tottu,
prontos a dare su samben’issoro
ca ch’end’ad mannu mannu unu fiottu.

Pro cussu, idda mia, unu tesoro
poto narres chi ses in generale
e pro como ti canto a bonu coro.

Fra chent’annos che oe, chena male,
rinnoves custa festa, idda mia,
cun d’unu piur mannu festivale,

e s’irballadu apo in poesia
bos prego dae coro ‘e m’iscusare
m’ap’a currezzere a s’attera ia;

intantu fino cun bos saludare,
c’atteru non bos poto dare in dote
gradide custu meu bona notte.