A tie Badaledda
de Tonino Fancello

Zutzeddas e cattolas a un’ala
nde cherzo milli che leone mannu
in die torta leza peri mala
ti lass’istare po non fache dannu
sa groria tua dromit fala fala
paret un ‘illusione de ingannu
ca cando colo jeo chei su ocu
ti lasso att’a chisin’in cada locu.

E collitti a un’ala a su contone
ca pares una capra in mesu monte
po chi non facas torra tentassione
ti lu ponzo su timbru che Acheronte
chin carchi‘erru ruju att’a furcone
ti l’iscrio chin su ocu interi fronte
po chi t’ammentes bene su cas fattu
as’a intende sa frunza e zeo iffattu.

Pares su caddu e zia Filolmena
currian in duos e bessiat secundu
si ti essit sa grobe a cantilena
ca tue de tonteine tocas s’undu
forzis est menzus in sa vida terrena
chi t’ispriches e vardes a intundu
dae conca a bassu finas a sos pes
ne poeta fisti e nen poetessa ses.

Ari ari sa bella pupusa
a ziru chin sos versos copiados
chin craos d’attarzu a urredda fusa
t’ammento peri chie lo at ferrados
ca de sentidu pares bene tusa
fini sos mios e no imprestados
e donzi crau pesat battos chilos
gasi in sas palas ti pesen sos pilos.

Candu su mare si det ritirare
e sa terra si ponet a cresura
sa preda che chera at’a iscazare
e su sole at’a esse luche iscura
cando sa luna in artu at mustrare
s’atera banda tue a sa sicura
as cantare groria in poesia
ma pesso chi ti manchet meda ia.