A unu campanaru
de Pietrino Monni


Istroppiadu t’hat fattu sa natura
Ma dotadu de animu gentile
Ischiavu de unu vicariu vile
Chi, pro dolu, t’aiat picadu in cura.

Servu devotu e ubbidiente
Aches cumpanzia a sas campanas
E sichis sas regulas cristianas
Supra ‘e una turre, allargu dae sa zente.

T’ at trattadu comente unu cane
E mai unu cane at tantu amadu
As suffertu penas e triboladu
In cambiu de unu cant ‘e pane.

Sona campanaru, sona sas campanas
S’amore tuo chi podes abbratzzare
Sas amantes tuas chi aches cantare,
Achelas ballare sas galanas.

Sona si nibat o si proghete
Sona si b’at bentu o si b’at sole
Sona chin turmentu e chin amore
Sona pro chie naschit e chie moghete.

Sona puru pro emigrantes e emigradas
E chin allegria a sos chi cherjo bene
Chin passione sona senna pro mene
E pro chie non las an mai sonadas.