Abba
de Salvatore Pintore

Finamentas chi m’as’a iscurrere
lestra in sas venas
in sos chirrios de sa mente
o ancora pius a làcana
in sos ojos abbertos de su presente
t’app’aere isposa promissa
frisca e serena intro ‘e sa carena
comente ala de su respiru
subra sas laras de su risu
che lentore subra sas pedras
cussumadas dae pessamentos
e dae passos in erva.

Finas a cando as’a istare in domo mia
ospite pretziosa in su riu de su tempus
app’a intendere su sabore de su diversu
e finas tue affacca cussa differentzia
chi creat s’ispantu e su saltiu
un’ojada pius manna
resistentzia infinida...

Finas chi m’as’a iscurrere in su telarzu de sa vida
puru pius pasida
ma gárriga de mundu e de entu frimmu
guvernada dae cussa rocca sibemolle de su coro meu
chi de sulu in sulu tancat e abberit sas jannas
as’a essere vida chi si donat e m’iede
finas sos segretos pius cuados
custas peraulas lentoradas de amore.

___________________


ACQUA

Finché mi scorrerai
veloce nelle vene
nelle anse della mente
o ancora più vicina
negli occhi aperti del presente
ti avrò sposa promessa
fresca e serena dentro la mia altezza
come molecola del respiro
sulle labbra del sorriso
come rugiada sui sassi
levigati dai pensieri
e dai passi in erba.

Fino a quando abiterai dentro
ospite preziosa nel fiume del tempo
sentirò il gusto del diverso
e anche tu vicino quello scarto
che crea lo stupore e il salto
una più ampia vista
resistenza infinita...

Finché mi scivolerai nell’ordito della vita
anche più lenta
ma carica di mondo e di vento fermo
governata da quella roccia sibemolle del mio cuore
che di soffio in soffio chiude e apre le porte
sarai vita che si dona e mi beve
anche i più intimi segreti
queste umide parole d’amore.

 

PREMIO DI LETTERATURA IN LINGUA SARDA “SEUNIS” XII EDIZIONE 2006