Muru a siccu di lu mé’ stazzu anticu
mani gaddhòsi t’hani suppisatu
e cu la lama ti sé’ intricciatu
pa salvà lu laòri.

Muru, sé’ divintatu la bandéra
di chista pualtai chi no ha fini,
d’un trabaddhu chi isfini e no ha luci.
E lu laòri aba’ è abbandunatu:
nasci lu mucchju und’éra lu sedu.
La ciuintura sinn’è ghjà andata
ed éu felmu pusatu illa mé’ ‘janna
a pignì l’abbandonu.

Muru a siccu, sé’ come lu tulmentu
di chista tarra ingratta
chi no ha né pruvettu né talentu.
Sòlu la zirichelta ésci a lu sòli
e, felma illa tò’ pétra, godi un ventu
chi polta lu profumu di li fiòri.