Adiossu oh rissulanu
de Leonardo Angelo Berria

Ite potho contare
po tene amadu e bonu,
ch’in piatza mudavas su manzanu.
Achias grariare,
iscaccallos a sonu,
un’ispassu po donzi cristianu.
Como cantos ammentos,
affranzan sos lamentos,
po tivhe s’istancheri rissulanu.
O cantu capitavhas,
chi mi vhidias e mi dimannavhas.

Ma s’ammentu e chin grabbu,
de canno ipo minore,
chi vhenìa a leare sigarettas.
Tanno pipavhat babbu,
tue bellu segnore,
ridenne mi narìas, si issettas,
s’istecca l’is trimbanne…
piccabila a Zuvhanne,
sas cronacas moghiana derettas.
Sa pinna ti picavhas
a babbu s’imbasciada li mannavhas.

De su parthidu tuo b’iscriias,
s’intopavhas a babbu bi ridias.

Solu de-goi ti cherjo ammentare,
petzu urca, simpaticu istimadu.
Ranchidu rissu po ti suffrazaare,
Deus ti mejet po su derramadu!

Adiossu coro vhonu!

Nuoro 06 agosto 2015