Amigu, fizu e frade
de Angelo Porcheddu

Fizu ’e sa notte d’epocas lontanas
bestidas de misteriu e umbraghe,
inue at suttu su primu tenaghe
de raighinas restadas arcanas
cando iscavadu hat sas domos de janas
e hat ficchidu su primu nuraghe.

Com’allu in punta ’e su Gennargentu
reu, accheradu a sas innidas rundas
chi a carignare, sol’issu e sas undas
de su tempus han hapidu s’appentu,
umpare cun su sole e cun su ’entu
e cun pallidas lunas vagabundas.

Inie intrad’a pare hat sos aneddos
de s’antiga e moderna sardidade,
e cun cantos de paghe e libertade
hat fattu serenada a sos isteddos
cand’in s’altare ’e sos chelos nieddos
fit de issos sintzeru amigu e frade.

Poi l’han bidu isparghende suore
peri sas tancas de tottu su mundu
ue ’e s’animu nobile e fecundu
b’hat lassadu profumos e sabore,
e sementan de paghe e de amore
hat ispaltu cun sentimentu bundu.

A manu-tenta ’e su tempus in fua,
cun onestade hat rujadu ogn’iscena.
teneru e dulche in s’andala serena,
severu e forte in tempus de antùa.
A coro sempre in manu in domo sua,
umile e rispettosu in domo anzena.

Accollu como su fizu ’e Sardigna,
de noales anderas a. costazu
Ma sas mizas de annos in passazu
non l’han mudadu s’istrina benigna
chi custa mama l’hat dad’in cunsigna,
de cumprender in issa ogni limbazu.

E ca issu li hat suttu sa colostra
rispondet a su giàmidu ’e sa corra
cando b’hat de parare sa pettorra
pro difender s’amada isula nostra.

Primo classificato al Premio Logudoro 2004 - Sezione rima a tema impostu: “Chie est unu sardu?”