Aspetendi steddus fuius
di Raffaele Piras

 

Làssat arrastus in su coru su soli
de s'istadi chi sìnnat in sa pizarra
de su celu ausentzias de nuis.

Bòlant che pruini chi su bentu
tzrùfurat in bingias e frageris
regòrdus de dis pibincosas
de callèlla. Scoviàt tallus famius
sa nui chi s'apatìgu 'ndi pesàt.
Afrigìu intre badus arridaus,
campuras sicorràdas,
umiadroxus de figu morisca,
tui, sighiu de su cani
lainau de sa cadrànca.
E in su meri indromiscau,
in su cali sa luna calàt
su sprigu aundi podìast mirai
s'anima avilia, ancora s'axiori
de stringi simingionis stasius!
Ma de sa galleria de su tempus
s'incàrant issus puru
a t'avolotat s'anima: nuis
e tronus chi, spintus
de unu bentu pastori, annuntziànt
proidùras e spetzia bona!
E impùnnat ancora s'arregòrdu
a pardus de birdura, a su beliai
allìrgu e a tui, sulènu
intre is erbas prus saborias,
chi discurrìast cun is istendàlis
aspetendi steddus fuius
pò t'ingratziai sa sorti.

Mentzione a su “Premiu de Literadura Sarda Seunis-Thiesi” XV Editzione 2009