Bentos Beraniles
di Giangavino Vasco

De s’‘eranu su ‘entu
s’ànimu mi carignat
e prùs durche cumparet cust’aera,
rendìndemi cuntentu,
in su tempus ch’impignat
sas dies terriosas de cust’era,
chi mustrat pagas lughes
a chie in palas rughes
est trazande in sa sua caminera,
s’abréschida isettande
ch’a si mustrare troppu est istentande.

E bolande est torrada
sa rùndine a su niu
chi cun impignu aiat fraigadu
in sa grunda chirrada,
chi l’at dadu s’appìu
chi mai aiat issa ismentigadu,
ube unu fizu sou,
nàschidu dae s’ou,
in altu in cust’aera ch’est pigadu,
a su chelu cantande
sa libertade sua, piulande.

E nois de sa terra
sos meres nos creimos,
declamande sa paghe e s’amistade,
cando ancora ‘e sa gherra
sa mùida intendimos,
ube mai an connotu libertade.
E sa lugh’ ‘e sa luna,
dispensera ‘e fortuna,
s’est oscurande in custa umanidade
pòbera ‘e sos sentidos
ch’ismentigados curren ismarridos.

8 maggio 2010

3°Premio alla VII Edizione del Premio di Poesia “Poete Jorzi Pinna”- POZZOMAGGIORE 22.08.2010