Butios de assèntzia
de Vanna Sanciu


Fiores de ‘eranu su carralzu,
su tempus coloridu de amore,
fidadu testimonzu e faulalzu.
Nos at bidu amantes in s’albore,
letolu benidore in telalzu,
ma costoidu un’acabbadore.
E tue, in sos ojos su misteru,
l’ischias chi su cras non fiat beru?

Su fadu l’at iscrita sa sentèntzia,
cuada in su trovozu, un’imberta,
in su lentore trista penitèntzia.
Manzanu e sera sàmbene in sa ferta,
rànchidos sos‘utios de s’ assèntzia,
la mantenian donz’ora abberta.
In cussas dies nieddas che Moro,
pensende a tie cosia su coro.

E cantas bias a s’iscurigada
pantàsima in bol’acultz’a mie
porriat sos fiores a s’ispensada,
profumu de beranu o de chie?
A dòlima daiat s’abbacada
brotende amore finas in su nie.
In bisos semus a manu a manu
e non m’ammmento chi non b’at manzanu.

Terranoa, Martu 2017