Calighes de un'attera vida

Cando...deo
hap'a esser' bestidu
da-e sos bruttores
e istrazzos
de custa terra,
chie m'at ispozare
pro esser' -infines-
lièru de poder'intender':
in sas venas siccas
e in s'animu
su lebiu lentore,
in pizu 'e pedde
sos bentos chi s'isolvent
in s'ispera
de un'attera vida...?

Cando...deo
hap'a esser' mortu,
lassademi nudu
in coro a sa terra:
pro iscultare
sos pàlpidos suos,
pro assaborare
suzzu 'e raighinas birdes,
pro mi 'ogare su sidis
ispijendemi in sos bios
rizolos de un'attera vida...
S'ingroghidu attunzu,
ispozende ogn'alvure,
mi covachet de fozas
infustas da-e lagrimas
innozentes de pizzinnos,
pro nascher' de nou
che fiore a beranu!

Cun s'abbrazzu illacanadu
de lughe soliana
e falches de luna,
finzas a s'istella prus lontana:
cando hap'a esser' mortu,
nò bestidemi...ma...
in coro a sa terra
lassademi nudu e lièru,
pro mi poder' "mezus" bestire
de amore e de paghe,
in "cuddos" misterios...
armoniosos e costoidos
in sos calighes cuviados
de un'attera vida...

Filippo De Cortis (Torregrande)