Campanas amigas
di Armando Piu

Paris cun sa candela ‘e sa vida
onzi sero s’istudat un’ispera
e mustia che làcrima ‘e chera
a chie male resessit sa cumprida.

Toccos lentos imbian sas campanas
bonumore in sinu cheren dare
tempos noos sian prontos a torrare
pro sas pessones chi sunu lontanas.

Accumpàgnana su cantu ‘e su pastore
cando invocat sas abbas pioanas
sas Mammas de criaduras malesanas
e ue s’istima at pèrdiu ‘e valore.

Sun che cantu amenu ‘e punzones
e cunfòrtana chie est bisonzosu
fin’a cando su sole luminosu
rinnovat amistade a sas pessones.

Toccheddan sa janna ‘e sa memòria
in sa fide chi dat s’Ave Maria
pro torrare a s’Umana Zenia
sos valores antigos de s’istòria.

Allughen sa candela gai ettotu
de s’ispera, a sos “Frades Nieddos”
chi in notte iscura e chen’isteddos
pìstana su camminu non connottu.

Sonan de bellu non su manzanu
annuntziende tempos pius amigos
che arcupintu in mesu ‘e sos trigos
cando affranzat sos campos in beranu.

Àttini sa lughe e s’isperàntzia
a chie in sa disgràtzia est ruttu
e inue si pianghet unu luttu
in sinu ‘e s’umana fratellàntzia,

e chie est ruttu in s’isfortuna
de cussa lughe a esser privadu
a s’arvèschida lu cheren sanadu
da onzi male sentz’umbra peruna.

Mentzione d’onore Concorso di poesia sarda “Antoni Piludu” 2009 di Scano Montiferro