Campos mudos
di Angelo Pinna

In custu logu ùe sos macchinarios
produen pane in manna cantidade,
cando ancora in sa minore edade
andand'a campu inoghe passaìa,
amabiles terrinos deo che idìa
bene semenados a trigos varios.

Totu su campu intreu fit aùndadu
de brundas ispigas in beranu.
De Bolotàna fit su Campidanu
su campu fin'a Sedilo e Ottana:
sos massazos fin’a inìe che falàna
pro nd'attire cussu trigu sueradu.

Fin sas ispigas ch'issos sonniaìan
dae s'ora chi sos ranos a sa terra
daìan in cunsigna, e una perra
de su coro intendiat forte
sa brama de poder aer in sorte
su trigu chi bundante isettaìan.

In cussu trigu fit tota sa ricchesa
de tantos massazos e pastores
ch'in abbundantes e rassos laòres
ponìan tota s'isperansia insoro:
incunzas bonas prò issos fin oro,
s'ampàru de sa vida, sa difesa.

Cussos campos mannos oe sun mudos.
Non pius boes zuntos a s'aradu
ne massazos cun passu misuradu
sos ranos in sa terra isparghinde:
“Annota - paren nande - ses bidinde
chi de amore e fadiga sun fiùdos”
E gai tantos zovanos galanos,
ch'in Bolotàna naschimenta an tentu,
an depidu proare su turmentu
de chircare pane in terra istranza:
sa terra insoro fit avara e lanza
pro tantos isposados e baghianos.

Cussu suore in su campu ispartu
non dàt pius fruttu dae medas annos.
An sighidu a pesare sos affannos
pesu e angustia de su disterru,
ma dèt finire custu longu zerru
chi dominat su campu e-i su sartu.-

In Bolotàna, austu de su 2010.-