Cando falat su sero
de Angelo Maria Mingioni

In s’umbra fozia ‘e lucòre,
sa funtana faveddat a su coro ‘e sas broccas,
boche antica de sa terra mea.

Sas pizzinnas no, non intendent.
Si sèdint a inghiriu,
contande e ispertànde
una bisiòne allutta de neulàches,
intro su canale predòsu chi si cubat,
in francas de unu discossòlu
e de un’isèttu nighèddu de sassu.

Si siccant sos frores,
suzzaos dae s’iscùru;
su tempus si frichinat
in fozas bola,bola;
pàntamas frittas essint,
dae sas caminèras.

E su destinu zucchet
sas trattas ferràdas de cabaddu,
de cabaddu ch’isèrghet
presoneri de su nudda.


1° premio sez. verso sciolto XXXIII concorso poesia Posada 9 Agosto 2014.