Cara a mare
di Salvatore Ladu

Tra roccas de granitu cara a mare
andat cad’oriolu a mente isorta
ammentande de custa e cudda orta
in undas chi m’an bidu peleare
sa vida, àteras lepiu ballare
a caddu ‘e s’unda viva e s’unda morta.

Sa chi oje lu basat s’arenile
a muilu anda e torra, appena appena
s’intendet e m’addurchit in sa vena
su sàmbene, che s’incantu ‘e s’impuddile
tot’imbriagu de nuscos d’aprile
un’alideddu friscu in sa carena.

De custa die noa su colore
asulu de su mare est unu velu.
Sa luna chi s’ispricat dae chelu
invitat a sa paghe e a s’amore
cust’immensu zardinu ‘e su Sennore
est che sacra pittura posta in telu.

Cando de bottu m’arrumbo incantadu
bidente in s’abba bassa, ruinzada,
bezza una nave in su vundu corcada
cun su fiancu mancu tappuladu
mi domando s’as custu meritadu.
Prite non ses in portu? E ammirada

da chie t’at amadu e as serviu
tetter’andande che giovan’isposa
supra caddittos de abb’isprumosa
truncande a fittas su ventu saliu
cantos iverros, in corfu istiu
lepiedda che volu ‘e mariposa.

Tue ch’as bidu in terras d’Oriente
nascher su sole, zittades e biddas,
sa luna a perras, in chelu istinchiddas,
meres de tottu, sa pòvera zente,
nudos, iscurzos e a mesu brente,
ocros de prantu, siccadas mamiddas.

In megus bolan artos sos disizos
de ti giùghere in portu e affunare
ma non recesso m’intendo valare
lacrimeddas de dolu in ambus chizos.

Terzo Premio Sezione in Rima al Concorso di poesia sarda “Antoni Piludu” 2009 di Scano Montiferro