Caru amigu, ti scriu…
di Vincenzo Pisanu

(a Lucio Dalla, a su chi s’at donau e lassau)

Caru amigu, ti scriu
giustu immoi chi de pagu ses partiu.
Ti scriu a mala gana
cun saccus di arena in sa ventana
po custa improvvisada chi doloru.
Ti scriu cun is nodas de su coru
stuvonau comente unu tinteri
anca sa pinna annàdat feri-feri
in sa tinta marigosa de nieddori.

Ti scriu cun s’unfrori
de sa peturra primàda
po custa parti chi sind’est andada
de mei, impari a tui, attesu attesu.
Sa vida mia de mesu,
is cantus, sa musica, is canzonis.
Fadìgas, speranzias, illusionis
apicadas a sa bona fortuna.
Arisenotti fut s’urtima luna
sa chi t’at abrazzau totu luxenti
e chi immoi t’allogat in su scurìu,
e fait s’animu spantosu e dolenti
aintr’e custu momentu chi ti scriu.

In s’arregordu ancora biu biu
unu stadiu mannu, infiniu
cun tres generazioinis de spettadoris,
genti de dogna mundu, cantadoris
cantendi, movendi, recitendi
sa cummedia prus bella de sa vida
in custa dispedida tua de repenti
anca immoi abarras prus presenti,
prus accanta a chini t’hat stimau.

Immoi chi ses partiu, chi ses andau,
t’allogu a costau de su coru miu
e in silenziu ti prangiu, e ti scriu…