Deus Onnipotente
di Franceschino Satta

Dues, Deus, Deus meu,
t’amo, t’amo, t’amo tantu.
In sos chelos d’amarantu
bolan lacrimas d’anneu.
Tue solu, tue ebbia
ses s’amore, sa bontade;
ses s’amicu, babbu e frade;
ses su sole, s’armonia.
In sos arbores in frore,
in sas erbas de beranu
bio a tibe, soberanu
se su chelu, imperatore.
In su bolu ’e sos puzones
in su cantu ’e sas sirenes
bi ses tue, in sas amenas
dirches, limpidas cantones.
Cando murinu su chelu
tinghet s’anima ’e sa terra,
sos benenos de sa guerra
ferin finzas su banzelu.
Deus meu, cale idea,
cale brama m’hat ispintu
a ti facher custu pintu
in s’arcana limba mea?
Cale anticu piscadore
chin sas retes tintas d’oro
chirco sempre su tesoro
a costazu ’e su Sennore.
Babbu eternu, babbu bonu,
babbu ’e Crisos immortale,
se su bene universale,
de su mundu su padronu.
Ses su mere, su Sennore
c’intro ’e coro amo continu;
ses s’ispiritu divinu
babbu e fizu Redentore.