E sonat su silenziu
di Vincenzo Piu

Su çelu s’est appena scampiau
E su serenu ponit bon-umori,
A Decimu - arretronus de motori
Nd’atzicat unu coru timorosu -
De un-isposa, in bratzus a su sposu -
In partenza - po fai su sordau.

Cun fieresa andat in missioni –
Lassend-aparti dogna timorìa…
Armau de abista balentìa -
Po terra strangia foras de cunfini
In mesu de cunflittus chene fini
Cun sordaus de dogna natzioni.

Est-ora ‘e su saludo - premurosu…
Un-abbratzu, unu ‘asu lestru-lestru,
Mentris - ddi narat issa: torra prestu!
No mi lessis suffrendi in s’axiori -
Spanigamì tramontu po lugori
Cun sa lux’e su coru affettuosu.

S’arioplanu - che lampu est-in bolu!
E ‘sparessit tra nuis de affannu,
In su sperrumu tessiu de ingannu
Sa vida po sa paxi - est-in gherra -
Accantu prus de unu in cussa serra
Arruit in is tramas de su dolu.

Accollu - sa tristesa a Cianpinu!
Cun bentu de amargori luttuosu -
Po s’amigu sordau groriosu
Si sonat su silenziu in onori,
Asseliai non podit su dolori
E nemancu siddiri su destinu.

‘Stèndiau - crobetu in tricolori
Passat su sposu, a-coddu trasportau
A passu rituali cadenzau…
Sighit sa isposa de luttu bestia -
Sfilend-in d-una pratza ammutia
‘Suta su çelu canu incolori.

I sonnius - oramai frantumaus -
Cun dognia progettu fattu impari
Po sa vida - unendisì in s’altari,
Ma in s’altari oi - custa storia …
Abbarat imprentada in memoria
Cun bisus a su ‘entu intregaus.

Premio Menzione d’Onore Ossi 2011