Esodu
de Irene Carta

 

Ant declarau guerra a s’umanidadi.
Est una guerra mondiali.
In Africa, in Asia,in su Medio Oriente, si cumbattiri
non si salvant nemancu s’Europa e s’America Latina.
D’onnia furrungoni ‘e mundu est unu campusantu.
Non sordaus contra sordaus, combattint,
ma ominis armaus contra ominis disarmaus.
Imperant onnia arma: fusilis, bombas, leppas,
is perdas puru andant beni.
A custa guerra podint cumbattiri tottus:
mascus, feminas, finzas pipius.
No si sciri candu incumenzat e nemancu candu acabat,
Is mortus non si contant e nemancu si interrant.
Is arrugas de su mundu funt prenas de sfollaus
chi tristus andant senza sciri aundi.
Lassant cittadis sderrutas e senza storia.
Cantu domus si podint fai, cantus scolas, cun cussu dinai?
Poberas Natzionis chi faint su caminu ‘e su cavuru.
Poberu cuss’omini chi non arrexonat prus cun su ciorbeddu suu,
Poberu cuss’omini chi non connoscit su prantu
Poberu cuss’omini chi sperdit sa gente sua
arrichendi is fabricas de armas e de morti.
E nosu, custa povera genti, preparau ‘si a dh’arriciri
Non timaus a perdiri s’arrichesa nostra, né su postu nostru.
Is antigus narant “ In su buconi pretzìu s’Angelu si nci seziri”
lasseus biviri cun nosus custus ominis e feminas e pipius,
a seguru, issus ant essi sa richesa futura de sa Natzioni nostra.

1° posto Sez."Poesie in vernacolo" al concorso nazionale di Poesia "Padre Pino Puglisi, città di Caccamo , maggio 2015