Dilica rosa sempes cuddu ‘asu prumintu a tie chi non t’appo dadu galu lu sento ca nd’ appo lassadu s’etern’amore a pranghere s’occasu.
E po tene che Venere in su vasu tottu su tempus appo lastimadu donzi musa su versu m’at codiadu a ti chircare in’intro su Parnasu.
E si torras e colas che un’istella solenne fada galu in manos mias intro su sinu t’agantzo una nella.
Po ti prend’a cadena‘e galanias po ti mantenne in coro sempes bella chin cuss’innid’amore chi porrias.