Fèmina 'e Barbagia
de Antonio Sannia

Labiolos, teruddas e tazeris,
'iscos de casu e palas po su furru,
las bendiat cun d'unu caddu murru,
unu òmine 'e Barbagia, paret deris.

E bèrtulas, chiliros, canisteddos,
bàttiles bellos, riccos de colore,
indorados cun tramas de lentore,
tèssidos a sa lughe 'e sos isteddos

In telarzos ordidos de mudore,
da' fèmina ch'in coro at sa ricchesa,
sola in domo, de raru amore inchesa,
lughente che ispiga de laore.

Su ranu, bellu e riccu che siddadu,
cun sas laras pintadas da' sa rosa,
sos pilos dae una mariposa,
che funtana bundante at allatadu

In su coro cant'est su pensamentu,
po cuss' òmine a caddu chi ch'est fora,
de l'abbratzare est isettande s'ora,
si b'at novas dimandat a su 'entu.

Ma non connoschet frittu cussu coro,
est ammuntadu 'e seda e de belludu,
ispantadu su chelu addurat mudu,
mirande de s'isposa su decoro.

'Enit s'iscuru e dromidi su frore,
sa mama invocat santos e Maria,
làgrimas, gosos e pregadoria,
po chi torret a s' 'ama su pastore.

Sos ànghelos 'olande in s'aeras,
dae chelu an intesu su lamentu,
cun lestresa leadu s'an s'appentu,
de dare vida a sas chi fin isperas.

In su caminu ormìnas de sentidos,
e bramas de affettu, de disizu,
a manu tenta 'olade mama e fizu,
curride umpare, sezis torra unidos.

Ses fèmina galana, ses donosa,
pilos d'oro che làcanas in chelu,
sos ogros birdes paren d'un anghelu,
ses mama, mere 'e domo, ses isposa.

Prima classificata cuncursu 'e poesia Peppinu Mereu "Pro custa terra rosas e beranos" - Tonara 2014