Fizu 'e Supramonte
de Franco Sotgiu

In d'una bella notte 'e luna prena
so andadu a dormire a Supramonte
e cun s'isfera lughente de fronte fit
incantada sa montagna amena.
Peppino Marotto

T'app'idu,
assonniende in Supramonte,
fizu de Sardigna,
òmine de sa Galàssia.
Ite ses chirchende cun otadas de batalla?
Imboligande e dimanande,
cun sonetos e rimas
sas vidas trumentadas
de pastores e massajos,
su mìseru tribàgliu de pòberos maniales,
sos milli paperis iscritos dae sos pensadores,
su sàmbene pèrdidu de òmines malevadados.

Chircaias, rundande dae unu pianeta a s'ateru
sas lughentes lunas de sos pòberos
e sas friscas benas suta frunzas birdes.
Addoliaias cun versos morte e olvidu,
iscantzellande sos males e sos tempos iscúros,
rimande s'arbeschida de unu mundu nou.

Miraias cun ogos de poeta,
sa notte illuminada dae su sole,
s'amore chi isòlvet s'astragu dae coro,
sos birdes padentes de sos montes tuos,
prenos de vida e de friscura.

Ti ch'ant fatu andare gai,
a traitoriu
e apustis de un'istante,
un'alidu de bentu,
giai faltavas a su mundu,
a sos cumpanzos tuos
brigonzosos de dolore,
a Orgosolo chi ti cheriat,
a sas pratzas de Sardigna
chi como,
lagrimande,
chircant sa boghe tua.

____________

T'ho visto,
dormendo serenamente nel Supramonte,
figlio di Sardegna,
uomo della Galassia.
Cosa stai cercando con ottave battagliere?
Avvolgendo e dipanando,
con sonetti e con rime
le vite tormentate
di pastori e contadini,
il misero lavoro di poveri manovali,
le mille carte scritte dai pensatori,
il sangue versato da uomini sfortunati.

Cercavi girando da un pianeta all'altro
le lune luminose dei poveri
e le fresche sorgenti sotto fronde verdi.
Affliggevi coi versi morte e oblio,
cancellando i mali e i tempi bui,
rimando l'alba di un mondo nuovo.

Vedevi con occhi da poeta
la notte illuminata dal sole,
l'amore che scioglie il gelo dal cuore,
i boschi verdi delle tue montagne,
pieni di vita e di freschezza.

T'hanno fatto andar via così,
a tradimento
e dopo un'istante,
un alito di vento,
mancavi già al mondo,
ai tuoi compagni
vergognosi di dolore,
a Orgosolo che ti voleva,
alle piazze di Sardegna
che adesso,
in lacrime,
cercano la tua voce.

Primo Premio – XVII Premio Letterario Antonio Gramsci sezione Poesia Inedita in Lingua Sarda
Ales 12 giugno 2021