In sa ziminera de Peppe Concas
di Angelo Pinna

(A su poeta Peppe Concas)

Deri sero in s’antiga ziminera
de su mannu poeta Montanaru
mi parìat tant’e cantu chi ch’essera.

Su tuo chistionare frimmu e craru,
s’andare pasidu in tempos lontanos,
bistadu es pro me momentu caru.

Parimis, azzardo, duos anzianos
ch’irmentigos de sas cosas de su mundu
si che tuffan in antigos beranos

e totu s’essere, dae subra a fundu,
de s’insoro esistenzia colada
morigan e inghirian tot’in tundu.

Un’ora de isvagu disizada,
in foghile cun su fogu azzesu
e-i sa tazza ‘e su inu preparada.

Binu onu, pro me “dae mesu”
forsis bogadu a su momentu,
chi sos pinnicos muntenen attesu.

***

Ammentas cale fidi s’argumentu?
Fit cussu chi affrontamos de continu
cun sinzeru e forte sentimentu:

sa Poesia, sa chi occupat su sinu
meu e tuo e ch’incontrare
nos faghet frequente in su caminu.

Ma si dae me as de imparare,
si custu tue pensas veramente,
m’enit naturale osservare

chi deo puru sempre appo presente
su bisonzu continu ‘e su cunfrontu
cun chie m’iscurtat frequente.

Che a tie, caru Peppe, ca fatto contu
chi bonos sentimentos e bidèas
tardan in te a tenner su tramontu.

E gai a bortas leo, a bortas leas
cussideros chi bonos los creìmos,
ma tra nois mai b’at cosas fèas.

Nos namos sos momentos chi vivìmos
cosas chi a nessunu faghen dannu,
solu comente nois los bidìmos.

A largu dae te donzi affannu.
Muntenedi, Peppe, semper sanu,
colet, Sig. Peppe, unu bonu annu.-

Rezat una forte istrint’’e manu.

In Bolotana, zennarzu de su 2010.-