Incunzas de notte
di Angelo Porcheddu

In sa tanca 'e s'amiga solidade
arende imbergo s'arvada 'e su cherrere
e su sentidu arvatto pro b'isterrere
sementa calda infusta 'e volontade,
pro ch'ispigas de digna calidade
potta s s'arzola 'e sa Sardigna afferrere.

Ispigas avveradas in su 'addiju
de s'intimu 'e su coro ue happo giuttu
su semen in brione chi mo hat suttu
de sa mamidda s'amenu cabiju,
e sun issas de s'anima s'ispiju
dagh'ingranidas han battidu fruttu.

Fruttu lòmpidu in cussorzas aprìgas
de s'intellettu chena pupu'ne,
contivizadu in tulas de mudìne:
sutta s'altare 'e sas nottes amigas
ue hapo ispaltu suore e fadigas
in sa tanca 'e s'ispera chena fine.

E in cussa tanca, che bezzu massaiju
ch'arvattat terras fertiles e lanzas,
sigo a bettare sas ultimas ranzas
de lughe coizada in su salaiju
de s'anima, pro ch'ispannet s'umbraiju
de ranzigos istintos e maganzas.

In su mudìne 'e sas oras minudas
incunzas mannas biso in pensamentu
e cun s'aradu lùghidu 'e s'intentu
sigo a sulcare mudesas fungusas,
ingraidende cussas oras mudas
cun su sale 'e poveru talentu,

pro regalare a s'isola nadia
s'incunza 'e custas nottes de amore
ue furende istiddat de lugore
m'han infustu su coro 'e poesia
e allattadu han in s'anima mia:
cust'umile ma... innidu fiore!

(Banari)