Càndu la mènti si scunsàlta,
catrabuliàta, campizigghja;
caraculèndi
una carréra lastricàta,
tòrra Lu pinséru, a spasimàssi.

E illu scuzzulassi, d'impruisu appàri,
la piazza di la 'jésgia;
la grùci di granìttu
inpinnunàta;
sbarrizàta,
la' Janna di la scóla.

E mi cunsóla
in chiss'ulimi frundósi,
ascultà cussì graziósi
in dùlci càntu,
li céddhi illu só nìdu.

Come un grìdu
una bóci cumpàri:
Abóóóhhh...
Li stéddhi, ill piazzètta,
sò ghjuchèndi, dissignèndi
la pàmpana sò 'schietti;
pilfètti in dùgna muimèntu;
sutt' a Lu munumèntu
lu ch'è tuccat' è présu!

Mi pàri 'idé a minnànna,
passèndi càpi bàssa,
l' immagghjna, no è ' schiètta,
in càpu à la faldètta,
di chissu mi cùnsólu.

Lu canniólu méu,
nò s' arrègghj,
insèmbi a li pinséri
è fèndi 'jettu;
bulichendi
li pjgghj di l' àmmènti,
chi lu tèmpu, suài s'à pultàtu.

No! no tòrraràni più chissi mumènti
Di idémmi Inghjriòni illu Rizzàtu.

3° premio alla 37^ edizione del Prémio Logudoro - Ozieri 2018