Iscarfinde luzanas
de Salvatore Fancello

Galu sos corfos... sa solita gherra
chi s'intendet a fora da' inneda,
po chie che a mim' in butteghedda
est a sos tardos muricande terra*. --------------*argilla

Iscarfinde sas caras de anticos,
solitariu chin milli pessamentos,
e disizosu 'e liberos mementos
chi mi torraren sos risos amicos.

Da inoche son in tramuda tucaos
a locos chi nessunu at mai ischiu,
disizos chi impare amus partiu
sa bona parte 'e sos annos colaos.

Donnia tantu baccanos in sa 'ia
bannarza risulana 'e pitzinnalla
chi mi sonat in coro che metalla
po cudda perdia zoventude mia.

E carchi 'orta moffene su 'olu
sas leporeddas de sos visiones
isparghend' alas che-i sas cantones
po chircare tres untzas de cossolu.

E totora si frimmat su fulanu
a mi contare sa pelea noa
de carchi bazzinada*, o carchi proa -------------*brutta gesta
chi at cumbinau cuddu paesanu.

Isturridat sa notte chin traschias
icudende nie isortu dae susu,
in cust'ierru chi non finit prusu
chi mi lassat isperas male-bias.

Po fortuna tra frittu e ghiddighia
mi dat calore cuddu pessamentu ,
de lis imbiare unu cumponimentu
a sos amicos de sa poesia.

E dae s'aèra intumbat unu sonu
chi paret tronet in su coro tostu,
po cuddas vortas chi no apo rispostu
pedindellis un umile perdonu.

Perdonu po s'abbandu e su disterru
chi dae' ois m'an zuttu lontanu ....
ma su coro andalusu e remitanu
ind'unu locu non tenet isserru*. -----__--------*chiusura