Istraccas ma non bintas
de Ignazio Porcheddu

Istraccas, ma non bintas! Operosas
sezis coment'a semper, mi faghides,
chin sa capatzidades chi tenides,
cuntentu mannu, in milli e milli cosas.

Pasades pagu! c'hazis d'accudire
a unu coro ch'a sa lughe isettat
su chi sa mente 'ideat e proggettat
in su bancu 'e s'amore e de s'ischire.

Godides cando, preda subr'a preda,
sos muros ampilende los bidides
e cando subra issoro bi ponides
unu carrarzu chi duret pro meda.

Est su mantessi cando in sa fecunda
e prodiggiosa terra, milli isperas
bi semenades, dende sas sintzeras
fadigas sonniende pane in bunda.

Non bos frimmades! Sezis imbetzadas
e nades, chin sos gallos e pinniccas,
chi pagas nd'hazis tentu annadas riccas
si puru pagu bos sezis pasadas.

Ma no importat! Bos bastat chi jeo
sa mannosìa pro vois la tenza
e totu intro su coro la mantenza
sa maestrìa 'e cando bos impreo.

Sezis pulidas, sezis delicadas,
siguras in donz'arte, in donz'impreu,
tantu chi semprer a su cherrer meu
dades rispostas de manos fadadas.

Nde so mannosu! Prestu, bos prummitto,
ca m'abbizo imbetzende jeo puru,
chi non bos leo prusu a fagher muru
e solu prò carinnos bos impitto.

Carinnos a sa vida! A sas bellesas
misteriosas fizas de s'Immensu.
Chin bois las carinno e chin su sensu
chi m"idet frade de tantas ricchesas.

Prima classificata Poesia Rima a “Sant’Antoni de su o’u” di Mamoiada – gennaio 2012