ITE CHIRCAS POETA
Di Sebastiano Mariani
Ite chircas poeta in su piantu
Prite mutis sas penas de su mundu?
Com’est lontanu cuddhu anticu incantu
Zirat su coro tuo vagabundu
E t’imbreacas in dolu profundu
E de cosa peruna has prusu ispantu
Firmati e pensa : tue non ses tottu
Pensa a chie donadu ti hat sa vida
Pensa a s’idea chi l’hat cuncepida
A chie s’universu hat postu in motu
Pens’ite meravilla est ch’est naschida
Ch’hat ziradu su nuddha in terremotu
Lassa sos pensamentos sofferentes
Oje sos rivos cantan d’armonia
E in sas abbas de luche ridentes
Locu non b’hat po sa malinconia
Ne po fastizos chi tristos silentes
Mantenen prejonera s’allegria
Pensa a sos chelos de tantos colores
Chi mudan in celestes e turchinos
Pensa de sas tempestas sos ardores
Chi creschen delicados ciclaminos
Pensa a cuddhos puzones in amores
Cannos in s’aèra pintan sos caminos
Pensa a frores d’arantzu e melagrana
Pensa a dulches melodicas ninnias
Pensa a filos de perlas in collana
De basos chi sognadu has tantas vias
Pensa a su pettus de una fulana
E s’intenner sos palpitos podias
E pensa a sos profumos d’armonia
Ch’escit dae una domo in poveresa
Canno po alimentu in cussa mesa
B’hat solu pane e su sorrisu ebbia
E deo in cussa janna isto in s’attesa
de alimentos po s’anima mia
Pensa a sa poesia ch’amas tantu
Chi colorat sos mios pensamentos
E pensa a sos sorrisos e turmentos
A sa vida e sa morte unicu ispantu
Pensa chi tottu custos elementos
Dormin in sutta d’Amore unu mantu
Pensa a cussa madriche sa prus pura
Sa chi in sa mente tua est prus vertera
Narat a tive no hapas pagura
E de cantare ancora ache manera
Sichi poeta, canta in notte oscura
Chin versos chi illuminen s’aèra.
|