La tana di l'anni piccinni
di Giuseppe Tirotto

Fresca una tenda verdi
ci inghiriava, i lu ghjggaru di triggu
baddinosu, ghjlosa tana ummula
scavadda in chissa gana
tennara chi piglia candu alluntanà
pari si voglia da lu
chi mancu si disigia.

Ci ridìani l'ispighi, frecci d'azzurru,
sprunzunaddi di verdi
marizzaddi, a noi in chissu intimu nidu
capitaddi, ca' lu sa
pa' ca' odissei maravigliosi.
E imbaravami pessi a occhji in gloria
drentu a l'aria odorosa di lu branu,
imbriagghi d'inghirieddi di buvoni,
e da la lébia maìa
d'anni sbruccaddi in appusenti d'erba
chena muri, chena mancu un tramezzu
pa' arriggjì lu tempu chi dolci iscurrìa.

I la stirrudda spigadda sigreta
era la tana, lébiu
lu cielu cabbucciaddu vi culava,
cumente la tramposa nevi in una
boccia di veddru imprisgiunadda, candu
dugna fioccu davveru un sonniu pari
pa' la fola chi d'illusioni s'alimenta.
E si l'incantu vi si schisginava
bastava ghindà la boccia ancora, e…
chiss'illusioni torra s'avviarava…

(Castel Sardo)