Lassàe ki s’òmine kiettu
di Antonio Mura

Supra kusta terra m’isto
imbonìndemi i’ ss’arte dessa bida.
S’okru mi lampat
assa luke ’essu sole ki mi veri’
bbattìndemi alligria
de vormas sempe’ nobas e kolores;
ma timo ki si torret a iskidare
finzas in kustos oror dessu mundu
s’Orku ki mùrika’
ssu sàmbene luttàu dessar gherras
eremande sos ortos torra in frore
ube kurren pizzinnos,
erba ki kreske’ ddogàndesi su birde.
E ss’angùstia m’isàrboli’ ssa kara
e ssu sàmbene mi tremet i’ ssu koro
ke foza sikka i’ ssos àrborer d’attonzu
a kkada bolu d’àghera mòghia
pro una boke yubilada.
E bbois, sennores,
ki dazer boke e impèriu assos kannones
lassàe ki s’òmine kiettu
kusserve’ ssos okror de kando vi’ pizzinnu.