Morin sos pensamentos
di Antonio Piras

Morin sos pensamentos, sos fastizos,
morin sos benes... e finas sos males!

Non semus un’ a s’ateru uguales
e po fortuna custa est cosa ‘ona:
chie sètzid’in terra, chie in trona,
chie tenet pagu e chie tenet meda,
chie corcande in letos de seda,
àteros chi drommin in panchinas.

Morin sos pensamentos, sos fastizos,
morin sos benes... e sos males finas!

Timo sas rosas ca portan ispinas
ma las istimo che a totus sos frores,
timo sos mannos, timo sos minores,
sos ch’in s’intragna si sun abbrutidos,
timo finas a tie ch’in sos sentidos
sos istintos malignos los mantenes!

Morin sos pensamentos, sos fastizos,
morin sos males... e finas sos benes!

Mancari tires e mancari frenes
tue puru ti ch’andas da ch’est ora
e-i sos males los dassas in fora
paris cun dogni bene disizadu,
as’a iscontare calesiat pecadu
dassande bramosias e disizos.

Morin sos benes... e finas sos males,
morin sos pensamentos, sos fastizos!

Mi cuntento ‘e s’amore de sos fizos
e de sa mama chi los at pesados,
mi cuntento ‘e los bier afortigados,
crèschidos in sa via de s’onestade
ca nd’at bisonzu custa umanidade
aflizìda da dolos e trumentos.

Morin sos benes...e finas sos males,
morin fastizos e sos pensamentos!

Mòlian oe puru sos furriabentos
e no’ s’arriman, no’ s’arriman mai,
a cando goi e a cando gai
a segund’e sos bentos chi cumandan:
sos chi depen andare tando andan,
sos chi si den frimmare iscolorin.

Morin sos benes... e finas sos males,
sos pensamentos, sos fastizos morin!

Sos annos mios pius no’ fiorin
e non torrat pius sa zoventude.
Ma si m’assistit nessi sa salude
ap’a tenner su tempus de isetare,
tantu no’ costat nudda a isperare
chi si trunchen e loros e giuàles.

Morin sos pensamentos, sos fastizos,
morin sos benes... e finas sos males!