Bolotana, ti mando custu cantu
iscrittu cun tristura, a mala gana,
ca tempus fahede, a su campusantu
so bennidu cun mortos dae Ottana

e unu caro nepode hapo piantu,
fizu de sorre mea, Bustiana,
ma vini tres, mandados a s'incantu
da una impresa vile e disumana:

e non pro curpa de sa mala sorte
ca est istada sa morte bianca
cun d'un'iscossa d'elettricu vorte;

ca imezzes d'irrigare sa tanca
hana vattu sa vabbrica 'e sa morte
sos meres de sa terra e de sa banca.

(Orgosolo)